„Тоа беше првпат да доживеам таква повреда, и иако имав пријатели и соиграчи кои поминале низ тоа и моето семејство беше покрај мене, навистина не знаев што ќе се случи со мене. Кога се вратив, а уште не тренирав, почнав многу да излегувам и да пијам алкохол, работи кои фудбалер не треба да ги прави. Сите имаме сопствени проблеми со менталното здравје. Кога фудбалот ти е идентитет, а не го играш, тогаш е многу тешко. Во Лондон е лесно да најдеш забава кога не чувствуваш одговорност. Имав среќа што имав играчи и тренери кои знаеја што се случува и ми го посочија вистинскиот пат. Но, не се срамам од тоа, останува дел од мојот живот“, вели Белјерин.
Белјерин утехата по повредата ја барал во алкохолот
